2
"Hoe heet je?" vroeg ze met een zelfverzekerde stem.
"Eric." Ze knikte, nam het glas bier aan dat hij voor haar hield en bleef hem aankijken.
"Dansen?" vroeg ze, en liep zonder te kijken of hij haar volgde naar de dansvloer.
De DJ die de muziek verzorgde na het optreden van de rockband speelde nu wat langzame muziek. In elkaars armen, hun lichamen dicht tegen elkaar aangedrukt bewogen ze op de zachte klanken.
Eindelijk was hij genoeg tot zichzelf gekomen om het woord te nemen: "Had je gezien hoe ik voortdurend naar je keek bij je optreden?" "Gezien? Ha! Het leek wel of je me aan het opeten was!" Hun lichamen leken inmiddels een duel begonnen te zijn. Ze dansten heup tegen heup, met hun hoofden op elkaars schouder.
Hij voelde haar borsten door de dunne stof van hun kleren.
Ze tilde haar hoofd op en keek Eric aan. "Je bent een groupie, weet je dat zelf eigenlijk wel? Eigenlijk bestaat er geen woord voor. Groupies zijn eigenlijk altijd vrouwen. Voor mannen die hetzelfde doen bestaat er geen woord. Maar jij lijkt me duidelijk een groupie." Ze wreef nu nadrukkelijk met haar heup over zijn kruis. Dat gevoel en die zelfverzekerde, tantalizerende ogen veroorzaakte leven tussen zijn benen. Shit! Dat was altijd een beklemmend gevoel in zo'n strakke broek, terwijl je de boel niet eens rustig recht kon zetten.
Ze dansten een tijdje door, elkaar steeds verder opwindend.
Weer keek ze hem aan. Haar stem had een vreemde, maar zelfbewuste klank. "Ik wil wel mee naar jouw huis. Maar alleen als je belooft precies te doen wat ik wil. Ik bepaal wat er gebeurt en jij doet wat ik zeg." Eric keek in haar ogen. Opnieuw trok een golf van spanning door zijn lichaam. Hij knikte.