1
NACHT IN DE LEIDSESTRAAT
Some people like to go out dancing
Lou Reed, Sweet Jane
Wie is er zo gek om de nacht door te brengen in de Leidse straat? Nou, ik dus. Het begon allemaal met een telefoontje van Harm. Of ik al wist dat ... en dat het zo en zo veel zou gaan kosten als we ... ja natuurlijk wilde ik een kaartje.
Daarna sloeg de twijfel toe. Het was 1 april en het kwaliteitsdagblad maakte die dag ook melding van een reünie-concert van de Beatles. Maar toch.
In de dagen die volgden, hing ik om de haverklap aan de telefoon. Bij Paradiso wisten ze nog van niks, maar daar werken tijdens kantooruren alleen uitzendkrachten dan wel enthousiaste gebruikers van geestverruimende middelen. De nichten van de Nieuwe Muziekhandel glimlachten geduldig en wierpen mij blikken toe waar ik als hetero niks mee kan.
Organisator Mojo was in gesprek en bleef dat ook. De irritatie groeide, en de twijfel.
Harm bezwoer me dat het geen grap was. Het had ook in de Oor gestaan, zei hij, maar hij kon het niet zo snel opzoeken.
En ik geloofde hem toch wel? Nou. Ja, nee, dat was anders, geintje, dat doe jij toch ook. En daar had hij dan weer gelijk in. Harm loog niet, althans niet over zoiets. Wouter geloofde het nog steeds niet. Een boodschap op je antwoordapparaat vinden op 1 april met als enige referentie Harm, dat kon niet.