Last van lyriek


Help, ik heb weer een aanval.

En als ik mijn laptopje van mijn kamer gehaald heb, zit er een duif in mijn stoel.

Verbazingwekkend wat ik zo'n late maandagavond allemaal zie vliegen, zo hoog. Daarboven gaat nu al het tweede visdiefje hedenavond, of zou het voor de tweede maal hetzelfde zijn? En een hommel, op de negende verdieping, helemaal in zijn eentje. Wist u trouwens dat er zo hoog helemaal geen wespen komen, of interesseert u dat geen reet? Nu, mij wel en bovendien schep ik erbehagen in het te vertellen. Dat is heel handig bij dineren op het balkon, dat zo hoog geen wespen komen bedoel ik.

De zwaluwen gieren nog ver boven de flats uit, ware dit gebouw driemaal hoger, nog zou ik ze niet van dichtbij kunnen waarnemen, ook niet als ik ook dan op de op een na bovenste etage had geresideerd. Zo hoog die zwaluwen, ik bedoel maar. Heel hoog vliegende zwaluwen beloofden altijd iets specifieks op weergebied. Daar was een ezelsbruggetje voor, dat mijn vriend, kennelijk geboren uit Enkhuizer ouders, altijd op wist te lepelen. Jammer genoeg weet ik niet of dat nou goed of slecht weer voorspelde. Bij nader inzien weet ik niet eens of het niet enkel voor laagvliegende zwaluwen gold. Handig zo'n ezelsbruggetje. Hoe dan ook, dat er een onmiskenbare relatie tussen zwaluwen en Kroll bestaat ... hm laat ik die lijn van gedachten maar vergeten, dat leidt toch tot niets.

In de hele hoge verte een piepklein stipje met een oranje condensspoor.

En weer een hommel.

En een derde visdiefje. Veiliger zou zijn: voor de derde keer een visdiefje. Dan laat je tenminste meer in het midden. Je vraagt je af: "wat moet zo'n beest in de Bijlmer". En terwijl dit invoer bedenk ik me: "wat is er met de ouwerwetse Nederlandse aanhalingstekens gebeurt?" U weet wel, diegene die bij het begin van het citaat onderaan de regel staan en aan het eind ervan pas bovenaan. Met veel pijn en moeite en wellicht ook bezieling heeft mijn lagereschool juf de kinders uitgelegd hoe zij deze dienden te gebruiken. En sinds ik welhaast alles met als intermediair het toetsenbord creëer ben ik helemaal vergeten of nu de punt binnen of buiten de aanhalingstekens moest,en de komma? Of was de keuze vrij? En aanhalingstekens openen onderaan deregel gebruik ik al helemaal niet meer.

Wat moet zo'n visdiefje in de Bijlmer?

En die rode bal aan de horizon, waar ik recht in kan kijken zonder ook maar met mijn ogen te knipperen, is dat hetzelfde kreng waar we de hele dag voorgesidderd hebben? Gebeefd? En gezwoten?

De hele dag heb ik binnen gezeten. Kon ik tenminste ook nog wat doen. 's Ochtends heb ik achter gezeten en vanaf 4 uur voor. Binnen was het maar 26 graden. Buiten in de schaduw 30, op mijn balkon in de zon niet te harden. Ja okee, nu pas, nu het al negen uur is, is het een beetje draagelijk. Tja, het vermag wat, wanneer wordt het weer herfst? Kunnen we tenminste weer naar Wenen. Of Parijs. En normaal buiten lopen of in de bus zitten zonder zeven doden te sterven. Of duizend.

Wien im Herbst. Net zo roodbruin als de ondergaande zon of een glas goede wijn, waarvan ik er geen enkele bezit.

Er verschijnen meer mensen op straat en op de balkonnen. Het is tegen tienen en de thermometerklok op de nabij gelegen school geeft aan dat het afgekoeld is tot 26 graden. De mensen komen naar buiten. Van nu tot 01.00 uur zal het onrustig zijn op straat, als in andere jaargetijden overdag.

Dat is een van de leuke dingen van de Bijlmer, maar waarschijnlijk is het ook leuk in andere wijken, in meer of mindere mate. Dus om daar nu mee te gaan dwepen, zoals sommige mensen doen. Ik heb al die Bijlmerbelievers ook nooit zo begrepen. De Bijlmer is een wijk als alle anderen en bezit als alle andere wijken eigen kenmerken, big deal, hu?

Het stipje voor het intussen rode condensspoor licht in de ondergaande zonop als een avondster.

Over Bijlmerbelievers gesproken. Gelukkig hoor en lees ik niet meer zoveel van Bernadette de Wit de laatste tijd, irritant mens. Maar ach, laat ik mij op deze avond mij daar niet door laten afleiden.

Naast mij waggelt de fles witte wijn rond in een witte emmer. De fles is inmiddels halfleeg en de emmer driekwart vol, vandaar. Ondanks de onwerkbare hitte hard gewerkt vandaag, vandaar dat ik witte wijn verdiende (aanbieding Albert Heijn)

En toen heb ik, om er echt zeker van te zijn dat ik de fles witte wijn verdiende, de koelkast schoongemaakt. En het bij die actie losgebikte ijs houdt nu mijn fles wijn koel. Heerlijk, wanneer je bij het inschenken van je eerste glas de ijskristallen aan de buitenkant van het glas ziet ontstaan.

Ziet u mij voor u? Gezeten in een fauteuil op het balkon. Een witte emmer met drijvende brokken ijs en een groene fles. Mijzelve met laptop op schoot (waar anders?/pleonasme?) een sigaar in de linkermondhoek, het hoofd schuin, zodat de rook uit de ogen blijft terwijl ik tweehandig typ. De ondergaandezon reeds onder, bijna half elf en al 25 graden celsius.

Ziet u mij voor u?

Dan heb ik toch nog iets bereikt vandaag.

En daar is de eerste mug.

En de eerste muis.

Geen krekels hier, wel krijtende meeuwen. In de Bijlmer is al genoeg gekrakeel, we hebben geen krekels nodig.


retour Tekstindex


Ongewijzigd sinds 1 oktober 1996
© Marten Hoekstra
Onderdeel van
http://www.xs4all.nl/~marten