3
Haar wenkbrauwen hadden hun hoogste punt bereikt, haar mond hing
open. Toen ze zich bewust werd van het stompzinnige van haar
gelaatsuitdrukking klapte ze haar kaken op elkaar en zei:
-Jullie zijn gek.
Opeens waren de baarden heel dichtbij.
-Waar is Kleffe Karel zijn patatje gaan halen, siste nummer 1 tussen
zijn tanden.
-Kleffe Karel, zoiets verzin je niet. Geweldig spannend allemaal,
maar ik strompel 'ns op huis aan. Het is morgen weer vroeg dag.
Een hand klemde zich om haar arm.
-Vertel het ons nou maar meisje, je hoeft die pooier toch niet in
bescherming te nemen.
De leren jassen omsloten haar als een kordon sanitaire.
Van de buitenwereld drong plotseling een andere stem tot hen door:
"Ze laten die homo er met het poeier vandoor gaan en zitten zich in
een kroeg op te geilen aan een dronken grietje. Is dit mijn
personeel?" Voor hen stond een lange man in een grijze regenjas. Op
zijn hoofd had hij een gleufhoed en in zijn mondhoek bungelde een
dunne sigaar.
-Ze heeft met hem gesproken, boss, vertelde nummer 2.
-Ja, z'n ouwe moer ook. Het kind heeft er niks mee te maken. Kom mee
allebei; ik weet waar hij zit.
Ze stonden moeizaam op en liepen achter hem aan de deur uit. Het was in ene een stuk leger in de kroeg. De barman bracht haar een jenever. "Je laatste, dan moet je maar eens gaan slapen."
(c) tekst: Truus Harkes