Eric kon zijn ogen niet van haar afhouden. Hoewel hij haar nu pas voor het eerst live gezien had was hij altijd al weg van haar geweest. Haar stem als zangeres van de rockband en haar foto's in 'Oor' hadden hem al bijna verliefd gemaakt ook zonder haar ontmoet te hebben. Toen haar band dan ook eindelijk in Paradiso zou optreden moest hij er natuurlijk naar toe.
Haar weinig geschoolde, wat rauwe stem liet de rillingen over zijn rug lopen. Haar glanzende, strakke, zwarte kleren leken bijna op haar lichaam getekend. Dankzij het korte rokje waren haar lange, gespierde benen goed te zien. Zeker als je vooraan bij het podium stond en schuin omhoog moest kijken. Hij had enthousiast gedanst bij haar optreden, maar toch tegelijk bijna geen oog van haar af kunnen houden. Enkele malen zou hij gezworen hebben dat ze hem direct had aangekeken. Maar ach, dat idee zouden misschien zoveel mensen in de zaal hebben.
En nu stond ze bijna tegen hem aan, terwijl ze aan de bar een pils bestelde. Na het optreden was ze niet met de andere bandleden mee naar de kleedkamers gelopen, maar was ze direct van het podium af naar de bar gegaan. Met een soepel gebaar leegde ze in een keer haar glas.
"Hè, zo. Daar krijg je dan wel zin in." Terwijl ze Eric aankeek vervolgde ze direct: "Oké, jij je zin. Je mag me nog een pilsje aanbieden." Eric voelde zijn hart in zijn keel kloppen. Hij kon even niets terugzeggen, terwijl hij zijn verwarring probeerde te verbergen door de barman te roepen. Hij voelde hoe hij stijf stond van de zenuwen. Dit was waar hij eigenlijk altijd op gehoopt had. Dit was al meer dan hij verwacht had. Maar hij wist dat hij nog meer wilde. Hij was geen fan die een handtekening van zijn idool wil. Hij wilde haar zachte huid strelen, zijn handen over haar gespierde benen, over haar rug en haar billen laten glijden...
"Hoe heet je?" vroeg ze met een zelfverzekerde stem.
"Eric." Ze knikte, nam het glas bier aan dat hij voor haar hield en bleef hem aankijken.
"Dansen?" vroeg ze, en liep zonder te kijken of hij haar volgde naar de dansvloer.
De DJ die de muziek verzorgde na het optreden van de rockband speelde nu wat langzame muziek. In elkaars armen, hun lichamen dicht tegen elkaar aangedrukt bewogen ze op de zachte klanken.
Eindelijk was hij genoeg tot zichzelf gekomen om het woord te nemen: "Had je gezien hoe ik voortdurend naar je keek bij je optreden?" "Gezien? Ha! Het leek wel of je me aan het opeten was!" Hun lichamen leken inmiddels een duel begonnen te zijn. Ze dansten heup tegen heup, met hun hoofden op elkaars schouder.
Hij voelde haar borsten door de dunne stof van hun kleren.
Ze tilde haar hoofd op en keek Eric aan. "Je bent een groupie, weet je dat zelf eigenlijk wel? Eigenlijk bestaat er geen woord voor. Groupies zijn eigenlijk altijd vrouwen. Voor mannen die hetzelfde doen bestaat er geen woord. Maar jij lijkt me duidelijk een groupie." Ze wreef nu nadrukkelijk met haar heup over zijn kruis. Dat gevoel en die zelfverzekerde, tantalizerende ogen veroorzaakte leven tussen zijn benen. Shit! Dat was altijd een beklemmend gevoel in zo'n strakke broek, terwijl je de boel niet eens rustig recht kon zetten.
Ze dansten een tijdje door, elkaar steeds verder opwindend.
Weer keek ze hem aan. Haar stem had een vreemde, maar zelfbewuste klank. "Ik wil wel mee naar jouw huis. Maar alleen als je belooft precies te doen wat ik wil. Ik bepaal wat er gebeurt en jij doet wat ik zeg." Eric keek in haar ogen. Opnieuw trok een golf van spanning door zijn lichaam. Hij knikte.
Zij liep voor hem naar haar auto. Hij kon zijn blik niet van haar lange benen, haar korte rokje en haar heen en weer bewegende achterste afhouden. "Hier," zei ze, terwijl ze hem haar autosleutels gaf. "Je weet zelf wel de beste weg naar je huis." In de auto zeiden ze aanvankelijk niets. Zij zat languit onderuit gezakt. Maar al snel spreidde ze haar benen iets, zodat elke keer als hij moest schakelen zijn hand langs haar linkerbovenbeen streek. Ze keek hem met een spottend lachje van opzij aan: "Je mag wel even voelen hoor, als je tenminste met een hand kan rijden." Terwijl hij met zijn ogen op de weg moest blijven legde hij zijn hand op het blote deel van haar bovenbeen. Zacht gleed hij over haar huid. Langzaam liet hij zijn hand steeds iets hoger glijden, de onderkant van haar rokje steeds iets verder naar boven schuivend. Zijn hand gleed naar de zijde-achtige zachtheid van de binnenkant van haar dijen.
"Shit!" Een auto kwam plots uit een zijstraat geschoven en hij greep met beide handen naar zijn stuur. Toen hij even daarna weer zijn meer aangename bezigheden wilde hervatten, klonk de stem van het meisje waarschuwend:"Nee. Je hebt je handen aan het stuur nodig. Maar je mag wel kijken als je wilt en als je nergens tegenaan rijdt." Eric wierp een snelle blik naast zich en had plots moeite om zijn ogen weer voor zich op de weg te houden. Het meisje had haar rokje inmiddels helemaal omhoog gesjord. Op een zwart slipje na was haar onderlichaam nu helemaal naakt. Maar dat was niet hetgeen hem het meeste had afgeleid. Terwijl een hand over de binnenkant van haar dijen gleed, had zij de andere schaamteloos in haar slipje gestoken en zat zij duidelijk met zichzelf te spelen.
Ze glimlachte opzij: "Hmmm, dat zou jij nu ook wel willen, h Met je vingers mijn lipjes van elkaar doen en ze erlangs laten glijden. Over de hele lengte van mijn kutje en dan naar boven. Hmm, mijn knopje heeft zijn kopje al opgestoken. Je zou kunnen voelen hoe nat ik nu al ben ..." Probeer je dan maar eens te concentreren op het verkeer. Eric reed als in een droom. Hij probeerde steeds opzij te kijken om haar hand in haar slipje te zien bewegen. Soms hoorde hij zelfs een zacht soppend geluid, waarbij zij hem glimmend van binnenpret aankeek.
Zo snel mogelijk zorgde hij dat hij bij zijn huis kwam. Bij het uitstappen trok zij haar slipje weer omhoog en haar rokje weer omlaag.
"Heb je een glaasje wijn?" vroeg ze toen ze binnen haar leren jasje had uitgetrokken. Eric probeerde gewoon nonchalant te doen, maar inwendig hield hij het bijna niet meer. Zij liet hem de fles wijn opentrekken en de glazen inschenken.
Vervolgens wilde zij zijn hele huis zien en bleef ze eindeloos voor zijn boekenkast hangen. Eindelijk terug in de woonkamer wilde hij haar omarmen.
"Nee! Dat was niet de afspraak. Je zou precies doen wat ik wilde." Haar ogen glimden gevaarlijk. Ze zweeg een tijdje terwijl ze hem aankeek. "Oké, ik zal je maar niet te lang droog laten staan. Zo meteen barst je nog." Ze spotte met hem.
"Kom mee!" Ze liep voor hem naar de slaapkamer. Met haar glas wijn in de hand ging ze in een lage stoel zitten. Ze sloeg haar lange benen over elkaar. Weer nam ze hem enige tijd zwijgend op.
Eric voelde zich hulpeloos, maar gaf zich willoos over aan haar grillen.
"Kleed je uit. Ik wil nu wel eens zien wat je in huis hebt." Met trillende vingers trok hij zijn t-shirt uit, zijn schoenen, zijn sokken, zijn broek en tenslotte zijn onderbroek. Naakt stond hij voor haar.
"Zo, ik zie dat je hier toch niet onberoerd door bent gebleven," zei ze met een blik op zijn kruis. Ze zette haar glas op de grond en ging staan. "Nu mag je mij uitkleden." Eric had zich nog nooit zo opgewonden gevoeld. Toch waren zijn vingertoppen koud van de zenuwen toen hij een voor een haar kledingstukken uittrok. Het shirt over haar hoofd, zodat hij haar kleine, maar mooie borsten met de al harde tepels eindelijk kon zien. Hij moest op zijn knieën gaan zitten om haar rokje en tenslotte haar slipje uit te trekken. Het slipje was nog doornat van de gebeurtenissen in de auto.
"Ga nu op bed liggen!" beval ze. Zonder een woord te zeggen gehoorzaamde hij. Toen hij languit op zijn rug lag, klom zij ook op bed. Wijdbeens ging ze boven hem staan en keek glimlachend op hem neer. Zijn ogen kon hij niet van het kleine bosje haar tussen haar benen afhouden. De haartjes die niet konden verhullen dat zij ook opgewonden was. Zij liet zich zakken en kwam nu wijdbeens op haar knieën met haar poesje vlak boven zijn gezicht zitten. "Vind je het mooi? Hoe vind je mijn geur?" Ze bleef glimlachen. "Nee", zei ze. "Volgens mij zul jij je niet lang meer kunnen beheersen. Ik wil je vastbinden, zodat je je wel zal moeten inhouden zolang ik wil. Mag ik?" Ze keek hem vragend in de ogen.
Hoe kon hij zo'n vrouw iets weigeren, half bedwelmd als hij was door de geur van haar vochtige spleetje vlak boven zijn neus. Toen hij knikte stond zij op, drukte even een kus op zijn lippen en haalde vier touwen uit haar tasje. Terwijl zij zijn polsen en enkels degelijk vastbond aan de vier uiteinden van het bed bedacht hij dat zij al die tijd die touwen al bij zich gehad moest hebben. Zij was hier duidelijk op voorbereid.
Hoe vaak had zij dit spel al gespeeld? "Zo lig je mooi," zei ze tevreden toen zij de laatste knoop had gecontroleerd. "Maar je lijkt me nu nog veel te opgewonden. Kom eerst maar eens wat tot rust." Sprakeloos keek Eric hoe zij zich weer aankleedde. "Ja," zei ze, "Even wachten is wel goed voor je. Misschien ga ik alleen maar even sigaretten halen. Misschien ga ik nog wel even rustig wat drinken. Je moet maar afwachten hoe lang ik weg blijf"
Lang bleef Eric liggen. Even ook testte hij zijn boeien, maar die waren goed vastgemaakt.
Pas twee dagen later werd hij weer losgemaakt toen de politie zijn deur had geforceerd. Gealarmeerd door de buren die uiteindelijk op zijn langdurig hulpgeroep hadden gereageerd.
(c) Mark van Dongen
Terug naar de index van teksten