Ik voel haar nagels op mijn huid
ik merk de lippen die ze tuit
een zacht onderdrukt geluid
terwijl ze de ogen sluit.
Ferm knijpt ze mijn handen dicht
waarmee ze mijn duim ontwricht.
Haar gezicht in het zachte licht,
de ogen op het niets gericht.
De houvast van het moment ben ik,
daarom dat ik dat woord inslik
en precies op dat ogenblik
ontsnapt'r de eerste snik.
Het is alsof het haar nu pas daagt,
dat ze haar kind ten grave draagt.
retour Tekstindex