Niet in WOORDEN uit te schreeuwen lust.
Te ver sta ik van je af, geïsoleerd.
Je kant dat wel, het gevoel dat verteerd:
ik zie nog steeds die ander die jou kust.
Niet jou strelen, maar ernaar kijken
moeten, is wat mij heet maakt:
witheet hatend, door het visioen geraakt
lauw over zijn verkoolde lijk te zeiken.
Dat ene geile moment, mij vergund, verlamt
Ik heb geen oog voor jouw genot
en maak elk mogelijk vervolg kapot
Ik ben door de vervulling overmand.
Ik kom van te ver om nog tot je door te dringen.
Je moet me binnen laten willen, niet laten wringen.
retour Tekstindex