1
ABCOUDE IN MEI
Het is een troep. Wat doen we hier
The Distortions, Op z'n hondjes
In Abcoude is niks te beleven. Het is er rustig, een paar schilderachtige bruggetjes, een aardig kerkje en een uitgesproken truttig gemeentehuis. Daarom is Abcoude zo populair bij bruidsparen. Bij mooi weer glanst de Gein lieflijk in het zonlicht. Eendjes converseren op beschaafde toon, loom hun rondjes draaiend. Het is natuurlijk vervelend voor oma met haar moeilijke voeten dat het centrum bestraat is met klinkers waardoor het gezelschap maar langzaam vordert.
Abcoude is door Onze Lieve Heer geschapen om zijn gelovigen te beproeven. God moet die dag echt een kuthumeur gehad hebben. Wel een snackbar, maar geen nestje pukkelige pubers met Vespa Ciao's voor de deur; wel een telefooncel, maar geen winkel die spuitbussen verkoopt waarmee een creatieve jongeling zijn onvrede kan uiten. De telefooncel werkt. "Bah" staat er in keurige letters. Ik heb de generatiekloof wel eens krachtiger horen verwoorden.
In Abcoude zijn de keuzes eenvoudig: òf je slaat de hand aan jezelf òf je verhuist naar Amsterdam. Dat laatste had de aanstaande vrouw van mijn beste vriend dan ook gedaan. Na een paar wilde maanden had ze hem aan de haak geslagen en Eisso's plaats aan onze vaste tafel in het café bleef steeds vaker leeg. Anita deed aan tapdansen en hield van ballet. Na haar vangst had ze haar drankgebruik drastisch verminderd en bleef ze thuis op de bank zitten met in de ene hand de afstandsbediening en in de andere een doos Belgische bonbons.