1
DE TREIN NAAR GENT
It was good what we did yesterday
and I'd do it once again
The fact that you are married
only proves that your're my best friend
but it's truly, truly a sinLou Reed, Pale blue eyes
Eind december, een vrijdagavond. De trein was stipt op tijd vertrokken en in de eerste klas coupé overdacht ik de situatie. Zij is getrouwd en zonder meer aantrekkelijk. Zij betaalt alles: de reis, het hotel, de restaurants. Zij verdient een kapitaal met iets wat met kunstmatige intelligentie te maken heeft. Manlief werkt op een booreiland en is een jaar of vijftien ouder; haar eerste grote liefde. Ze kwamen elkaar tegen tijdens een seminar, vijf jaar geleden. Na een paar maanden trok ze bij hem in en vorig jaar zijn ze getrouwd.
Anneke deed iets overbodigs met haar kapsel en keek me glimlachend aan. Ik lachte terug en deed vervolgens weer of ik las. Op het Centraal Station had ik alle dubbeldikke kerstnummers van de weekbladen gekocht, een mooi afweerschild tegen een knagend onbehagen. Ik had geprofiteerd van het feit dat Anneke nog een paar make-up spulletjes ging kopen en had mijn lectuur zelf betaald. Een kleine overwinning waar mijn ego hard aan toe was. Ik was nu al half uur bezig met hetzelfde artikel, iets wat Anneke niet had gemerkt. Ik kon haar blik voelen. Ze wilde dolgraag praten, dat was duidelijk.
Het artikel had net zo goed in het Chinees kunnen zijn. De letters zeiden me niets.
Er zweefde iets wits voor mijn ogen en het duurde eeuwen voordat het tot me doordrong dat Anneke wilde dat ik haar een vuurtje gaf. Met de aansteker die ze me gegeven had. "Is het interessant?" "Wat?" vroeg ik niet begrijpend. Ik herstelde me. "Gaat wel", loog ik. "Niet zo best geschreven." "Waar gaat het over?" Mijn ogen gleden nietsziend over de pagina. Verzin iets, improviseer. "De PvdA", zei ik. Heel goed, politiek interesseert haar niet. Stilte, rust, verder gaan met nadenken.