1
VROLIJK KERSTFEEST
Hoed diep over de ogen getrokken, kraag omhoog en de handen in de
zakken liep de man omzichtig om alle plassen heen.
Bij een lantaarnpaal bleef hij even staan om op zijn horloge te
kijken. 5 Voor 10. Zijn veter was los, zag hij nu ook. Hij bukte zich
om hem vast te maken en zag plotseling zijn silhouet weerspiegeld,
vreemd uit elkaar getrokken en overdekt met hel verlichte
doelwitschijven die uitdijden, elkaar doorkruisten en op steeds
andere plaatsen op zijn lichaam ontstonden. Hij onderdrukte de
neiging hard weg te rennen; vanwaar ineens die angst?
Langs verlichte kerst-etalages liep hij verder en dook een kroeg
in, waar de ramen waren versierd met tralies van rood lint en wit
opgespoten kerstklokken. Er zaten niet veel mensen binnen.
-'Weertje hè, meneer', zei de barkeeper als antwoord op zijn
'goedenavond'.
-'Hangt u die natte bullen maar gerust aan de kapstok, hoor, dat kan
hier nog. Hier wordt niks gestolen, daar zie ik persoonlijk op toe.
Criminele types komen d'r hier niet in, die pik ik er zó uit.
Zo. Wat zal het wezen, meneer?' Achter een pilsje zat hij even later
aan de grote tafel, het avondblad voor zich uitgespreid. Hij spelde
hem helemaal uit; weer niks. Dan maar een flinke borrel. De barman
wilde best wel even het journaal voor hem aanzetten.
-'Alle mensen zitten nu thuis bij de kerstboom, meneer, bij vrouw en
kinderen, en ik zit hier ook maar tegen al die lege krukken aan te
koekeloeren. Dan kan ook net zo goed de tv aan, daar hebt u helemaal
gelijk in, meneer.' Maar op het journaal was 't ook al niet.
Nog een laatste borrel, en een allerlaatste, en toen liep hij de natte nacht weer in. Als vanzelf liep hij naar het park, steeds natter wordend. Een late wandelaar met paraplu en hond wierp hem vanonder een lantaarnpaal een bevreemde blik toe.