3
Opnieuw keek de man mij lang aan, met een duidelijk twijfelende blik. Maar hij haalde uiteindelijk zijn schouders op en trok achter zich een archiefkast open. IJverig begon hij door diverse dossiers te bladeren. Misschien was zijn archiefsysteem niet erg goed geordend. Hij bleef tenminste lang zoeken en werd duidelijk geïrriteerd dat hij mijn dossier niet kon vinden. Met een klap gooide hij plots de archiefkast dicht en greep naar de telefoon op zijn bureau. "Met de Firma? Geef mij de afdeling sollicitaties." Er volgde een verward gesprek. Om niet de indruk te wekken dat ik zijn telefoongesprek afluisterde keek ik wat om me heen.
De kamer was groot, en werkelijk volgestopt met archiefkasten. In een wand zat een doorgang waardoor ik een stukje zag van een andere kamer. Ook vol met archieven. "U weet het zeker?" hoorde ik de dokter in de telefoon zeggen. "Volgens mij heeft u het mis, maar ik zal nog eens kijken...".
Hij legde de hoorn neer en liep naar een andere kast waar hij ook weer uitgebreid in ging zoeken tussen stapels dossiers. Na enige tijd zag ik hoe hij zijn schouders ophaalde. Hij keerde zich om, sloot de archiefkast zorgvuldig af en ging weer achter zijn bureau zitten. "Mijnheer, U heeft geen enkele toekomst. U kunt niets voor ons betekenen. Goedendag." Het was nu mijn beurt om mijn geduld te verliezen. De man was nog warriger dan zijn uiterlijk deed vermoeden. "Moet dit een psychologisch onderzoek voorstellen? Door het hoofd van de afdeling personeelszaken ben ik feitelijk al aangenomen. Dit zou slechts een wassen neus zijn. Of denkt u soms dat u leuk bent met een John Cleese-achtige act." "Mijnheer, stoort u mij niet langer. Uit ons materiaal blijkt dat het eigenlijk onmogenlijk is dat ik hier met U zit te praten. Waarschijnlijk heb ik iets verkeerds gegeten. Gaat u weg." Als ogen hadden kunnen doden... Maar ik hield mij in. Zonder nog iets te zeggen stond ik op en liep de deur uit. Nog steeds woedend liep ik de trap af. Dit zou ik niet op mij laten zitten. Ik zou naar de personeels-chef gaan bij de Firma en precies vertellen hoe ik behandeld was. Ik... Wat voor firma was het ook al weer. Wat zou ik... Wie... Beneden aan de trap keek ik opnieuw in de spiegel, maar eigenlijk al voor ik keek, wist ik dat ik er niets in zou zien.
(c) Mark van Dongen