2
naambordje van de dokter. Ik zocht een bel naast de deur, maar nog voor ik goed en wel gekeken had ging de deur al open. Een man met warrig wit haar en een ouderwetse halve bril stond in de deur. "U bent gestuurd door de Firma? Komt u binnen." Het leek wel of hij had geweten dat ik zou komen. Wat vreemd was, want ik had toch echt geen afspraak gemaakt.
Mijn sollicittiegesprek bij de Firma was eenvoudiger verlopen dan ik gedacht had. Na een aantal tests en een gesprek was ik eigenlijk direct aangenomen. Als laatste onderdeel zou ik alleen nog een psychologische test moeten ondergaan. "Althans, psychologische test," had men mij gezegd, dat is eigenlijk niet het goede woord. U lijkt ons uitstekend geschikt. Maar wij moeten toch weten hoe u hier zal gaan functioneren. Nietwaar?"
De man met het witte haar was mij voorgegaan naar een kamer. "Zo we zullen eens kijken of U een goede toekomst bij ons zal gaan hebben, meneer...?" Hij fronste zijn wenkbrauwen of hij geïrriteerd was dat hij mijn naam was vergeten. "Sorry dat ik me nog niet heb voorgesteld," begon ik, "mijn naam is...." Hij maakte een ongeduldig wuivend gebaar en ik zweeg verbaasd. De man had zich naar een muur gekeerd die vol stond met archiefkasten. Hij maakte een soort automatisch gebaar om een kast open te trekken, maar liet zijn arm zakken. "Dat kan toch niet", dacht ik hem te horen zeggen. Hij draaide zich weer naar mij toe en keek mij lang aan.
"Ik ken u niet," zei hij half beschuldigend. "Zo kan ik toch niet werken." Toch weet ik zeker dat men u naar mij gestuurd heeft," dat laatste leek hij weer half binnensmonds te zeggen. "Heeft U dan een dossier over mij?" vroeg ik verbaasd. "Maar natuurlijk," zei de dokter. "Hoe zouden wij anders moeten weten of U bij ons wel op de goede plaats bent, of u bij ons ook maar iets zinvols gedaan heeft. Of zult gaan doen. Ach, wat maakt het ook uit. Ik moet zeker in de war zijn. Wat was Uw naam ook weer?" Als dit niet het protopype was van de verstrooide professor, dan wist ik het ook niet meer. Zonder verder commentaar stelde ik mij nu dus voor.