4
Die middag was het echtpaar Baltus hard aan het werk. Het vroege opstaan was niet bevallen en Titia had voorgesteld om hun bed te verhuizen naar de andere kant van het woongedeelte.Guus was bijna door zijn rug gegaan toen hij probeerde een kast met linnengoed die nog niet was leeggehaald, te verplaatsen. "Zo, nu kunnen we tenminste blijven liggen", zei Titia. En Guus had geknikt en Carla het avondeten naar boven laten brengen.
Op zondagochtend keek het echtpaar het laatste jonge gezin na dat de heuvel afreed. De kinderen trokken gekke gezichten voor de achterruit. Over een paar uur zou de volgende lading voor de deur staan en Guus nam zijn blocnootje weer in de hand om eventuele mankementen op te sporen. De helft van de sticks voor de midgetgolfbaan was verdwenen en een paar ballen waren zo te zien als speelgoed gebruikt door de diverse honden. "We moeten een borgsom vragen voor die spullen", mopperde hij. "En volgend jaar komen die rothonden er niet meer in. Ze gebruiken de zandbak om te schijten."
Het echtpaar Van der Wulp keek verbijsterd om zich heen. Waar was de bridge-tafel? Waar waren de schaakstukken die altijd op de leestafel stonden? En waar hingen de Baltussen eigenlijk uit? Carla nam de twee oudjes wantrouwig op. Guus en Titia hadden haar verzekerd dat ze alleen jonge gezinnen als gasten zou hebben. Dat kwam goed uit, omdat ze bezig was met haar afstudeerscriptie voor pedagogie over het gedrag van jonge gezinnen op vakantie in eigen land. Dit was de bedoeling niet en ze glipte ongezien naar boven om Guus en Titia van de aankomst van de gasten op de hoogte te stellen. "We zitten vol", zei Titia. "Alles is gereserveerd." Guus knikte en vroeg hoe de oudjes er uit zagen. Carla vertelde het hem en Titia zuchtte. "De Van der Wulps, bij het ontbijt twee zacht gekookte eitjes en voorzichtig met zout, want ze hebben allebei last van hun nieren", zei ze. "Laten we maar eens gaan kijken."
De oudjes zaten met hun jassen nog aan onwennig op de nieuwe stoelen aan de leestafel en keken danig opgelucht toen de Baltussen de trap afkwamen. Nee, ze hadden niet gereserveerd. Ze waren net terug uit Australië waar ze hun dochter hadden opgezocht. In geen zeventien jaar gezien, een prachtig land hoor, maar wel een beetje te warm en het eten smaakte vreemd. Maar ja, het was hun enige familie, dus daar zet je je overheen, en hun dochter had prachtige kinderen.Wisten Guus en Titia al dat de oudste volgend jaar naar de universiteit ging en hadden ze de foto's gekregen? "Het spijt me, we zitten vol", zei Guus. "Vol?" herhaalde het koppel niet begrijpend. Titia knikte. "Allemaal jonge gezinnen, maar u