3
Toen ik hem voor het laatst zag waren we al langzaam uit elkaar gegroeid, ik zat op het gymnasium en had het heel erg druk met mezelf. Nadat we nog samen in de brugklas hadden gezeten was hij de HAVO richting opgegaan en, toen door algemene desinteresse de resultaten terugliepen, later naar de MAVO overgestapt.
Hij woonde al vroeg op zichzelf, vanaf zijn zestiende, in een zogenaamde JoJo, wat stond voor Jongeren Joenit. Daar zag ik hem voor het laatst. Iedere keer dat ik er kwam was de puinhoop erger geworden. De verzameling flessen kwam onder de tafel uit. De meesten waren leeg, maar een aantal was gevuld met walmende restjes bier of wijn. In bijna alle flessen lagen of dreven peuken. Rottend hondevoer lag in een rommelige kring rond de etensbak, zijn hond zag er mottig uit, met korsten en kale plekken. Zijn kleding lag, ongewassen, op een grote hoop. Naar believen trok hij er een kledingstuk uit en kleedde zich dan om. Daar hij nimmer luchtte, kon ik een lichte neiging tot kokhalzen bij binnenkomst moeilijk onderdrukken, maar na een tijdje wende het. Voor de rest leek, in mijn herinnering, zijn kamer alleen maar gevuld met een zeer gevarieerde dwarsdoorsnede van de meest perverse pornoboekjes; vele SM-varieteiten, fist-fucking, keiharde homo-porno, bestialiteiten en zelfs necrofilie.
Hoe het zou zijn om ook maar de minst vergaande van de beschreven handelingen te beleven ging mijn voorstellingsvermogen te boven. Arend daarentegen was van mening dat je pas kon oordelen als je het zelf had gedaan.
Op mijn vraag wat hij allemaal op sex-gebied in de praktijk had gebracht antwoordde hij: 'Eigenlijk, op een ding na, alles wel.' Ik durfde hem niet meer aan te kijken en liet mijn blik de kamer ronddwalen. Dobbie, zijn hond, was met zijn kop onder het gordijn gedoken en stond kwispelend naar buiten te kijken. Hij toonde zijn zwarte gerimpelde aars.
Plotseling keek ik Arend weer aan, hij had mijn blik gevolgd en met een kort knikje versterkte hij mijn plotselinge onbehagen.